Relaxen op Corn Island en vulkaansurfen in Léon!
Blijf op de hoogte en volg Evelien
07 Januari 2013 | Nicaragua, Estelí
Lieve lezers,
Ik ben weer veilig terug in Estelí en ga weer beginnen met werken. De afgelopen twee weken heb ik kerst gevierd en vakantie gehad.
Met een groep van 7 man zijn we de 26e naar Managua afgereisd. Na een lange busreis, van 2 uur staan, alle zitplaatsen waren alweer verkocht toen wij aankwamen druppelen, hebben we een verkoelende duik genomen in het zwembad van ons hostal. Daarna zijn we lekker vroeg gaan slapen. In dit hostal waren we de eerste nacht in augustus ook aangekomen, dus dat gaf wel leuke herinneringen aan hoe we ons toen voelden, en hoe we ons nu al zo thuis voelen.
De volgende ochtend om 6.15 uur vlogen we weg, op naar Corn Islands! Het was een klein vliegtuigje en ook een klein vliegveldje. Met onze reuze flessen water (2L) liepen we door de douane en ontvingen enorme plastic bordjes al boardingpassen. Het was een kort uurtje vliegen, waardoor we al vroeg op het eiland landden. We werden meteen verrast door een warmer, een beetje vochtig klimaat, wat niet onaangenaam was, na het ‘koude’ weer in Estelí. We zochten de boot die ons naar het wat kleinere eiland zou brenen 'Little Corn' en moesten wachten tot er nog 30 kaartjes verkocht zouden zijn om te vertrekken. Ik vroeg de vriendelijke man, of we in dat kleine bootje als sardientjes moesten zitten, aangezien ik al aardig wat wachtende mensen zag. Zijn mond krulde zich al snel tot een glimlach en hij knikte, een blikje sardientjes met dubbele inhoud lachte hij. En hij had gelijk! Achteraf was het eigenlijk maar goed dat we ons niet konden bewegen, door de grote hoeveelheid mensen, aangezien de boot nogal hard over de golven gleed en we nu niet alle kanten op vlogen, alleen werden we kletsnat!
Het eiland was werkelijk prachtig! We zochten ons hostal en trokken meteen onze zwemkleding aan om een duik te nemen in het heldere blauwe water. Iedere dag zag er een beetje hetzelfde uit, we sliepen lekker uit, ontbeten kokosbrood met bananen, wat echt heerlijk was! Zwommen wat, ontdekten iedere dag een beetje meer van het eiland, kookten ons avondeten en speelden tot wat laat in de avond typisch Duitse spellen.
Een dag hebben we een snorkeltour gedaan, wat erg gaaf was! Ze hadden me eerst een lekke snorkel gegeven, waardoor ik al snel hoestend en proestend van het zoute water boven kwam om naar adem te zoeken. Doordat ik nogal bezig was met mezelf boven water te houden zag ik het koraal niet en stootte ik mijn knie aan vuurkoraal. Wat op het eerste moment niet zo’n pijn deed, maar de volgende dag al snel de dubbelde grootte had bereikt! Gelukkig werkt alcohol tegen veel dingen, dus ook tegen mijn knie wond, die al snel weer kleiner werd. We zagen een haai, twee roggen, koraal en vissen in allemaal prachtige kleuren en formaten. Soms zwommen we net iets boven een hele school vissen, wat best wel indruk op me maakten. Wat prachtig is de onderwaterwereld, die wij eigenlijk helemaal niet kennen!
Nieuwjaar brachten we door in een strandbar, de enige die op dit tijdstip nog open was. Met alle toeristen van het eiland, wat wel erg leuk was. We dansten de hele avond en namen daarna vast een nieuwjaarsduik, die dit keer niet zo voor bikkels was!
De terugweg mochten wij als groep in het kleinste vliegtuigje terugvliegen, een vliegtuigje voor max 12 personen. Echt heel gaaf! We vlogen wat langzamer dan het grote vliegtuig, maar vlogen erg laag, waardoor we veel konden zien. Het was wel grappig primitief in dit vliegtuigje. De zonnebeschermers werden bedekt door enveloppen, zodat de zon niet in de ogen van de piloten scheen, wat ik wel een erg slimme oplossing vond! Ik vraag me alleen af of dit vliegtuig ook in de EU had mogen vliegen..
Nadat we geland waren in Managua reisden Ronja en ik door naar Léon om een vulkaansurf tour te doen. Die vrijdag keken we eerst wat rond in de stad, Léon is een van de oudste steden van Nicaragua en echt prachtig! En rond een uurtje of 1 begon onze tour! We bikkelde ons eerst de vulkaan op (ong 1,5 uur) met een vulkaansurfboard en een oranje pak en kregen wat uitleg over de vulkaan en de mogelijkheid tot het maken van wat foto’s. Het uitzicht was prachtig, we konden zo 4 andere vulkanen zien, die op dezelfde hoogte liggen als de vulkaan die wij beklommen, ‘Cerro Negro’. Eindelijk was dan de tijd gekomen om naar beneden te glijden, waar ik toen toch wel een beetje bang voor werd. De steentjes vlogen in de lucht en het gillen werd al snel afgestraft toen ik alle steentjes in mijn mond kreeg! Ik ging meet dan 85 km/uur! Eenmaal beneden stond ik nog een beetje na te shaken van de adrenaline, maar het was zeker de moeite waard!
Liefs,
Evelien
Ik ben weer veilig terug in Estelí en ga weer beginnen met werken. De afgelopen twee weken heb ik kerst gevierd en vakantie gehad.
Met een groep van 7 man zijn we de 26e naar Managua afgereisd. Na een lange busreis, van 2 uur staan, alle zitplaatsen waren alweer verkocht toen wij aankwamen druppelen, hebben we een verkoelende duik genomen in het zwembad van ons hostal. Daarna zijn we lekker vroeg gaan slapen. In dit hostal waren we de eerste nacht in augustus ook aangekomen, dus dat gaf wel leuke herinneringen aan hoe we ons toen voelden, en hoe we ons nu al zo thuis voelen.
De volgende ochtend om 6.15 uur vlogen we weg, op naar Corn Islands! Het was een klein vliegtuigje en ook een klein vliegveldje. Met onze reuze flessen water (2L) liepen we door de douane en ontvingen enorme plastic bordjes al boardingpassen. Het was een kort uurtje vliegen, waardoor we al vroeg op het eiland landden. We werden meteen verrast door een warmer, een beetje vochtig klimaat, wat niet onaangenaam was, na het ‘koude’ weer in Estelí. We zochten de boot die ons naar het wat kleinere eiland zou brenen 'Little Corn' en moesten wachten tot er nog 30 kaartjes verkocht zouden zijn om te vertrekken. Ik vroeg de vriendelijke man, of we in dat kleine bootje als sardientjes moesten zitten, aangezien ik al aardig wat wachtende mensen zag. Zijn mond krulde zich al snel tot een glimlach en hij knikte, een blikje sardientjes met dubbele inhoud lachte hij. En hij had gelijk! Achteraf was het eigenlijk maar goed dat we ons niet konden bewegen, door de grote hoeveelheid mensen, aangezien de boot nogal hard over de golven gleed en we nu niet alle kanten op vlogen, alleen werden we kletsnat!
Het eiland was werkelijk prachtig! We zochten ons hostal en trokken meteen onze zwemkleding aan om een duik te nemen in het heldere blauwe water. Iedere dag zag er een beetje hetzelfde uit, we sliepen lekker uit, ontbeten kokosbrood met bananen, wat echt heerlijk was! Zwommen wat, ontdekten iedere dag een beetje meer van het eiland, kookten ons avondeten en speelden tot wat laat in de avond typisch Duitse spellen.
Een dag hebben we een snorkeltour gedaan, wat erg gaaf was! Ze hadden me eerst een lekke snorkel gegeven, waardoor ik al snel hoestend en proestend van het zoute water boven kwam om naar adem te zoeken. Doordat ik nogal bezig was met mezelf boven water te houden zag ik het koraal niet en stootte ik mijn knie aan vuurkoraal. Wat op het eerste moment niet zo’n pijn deed, maar de volgende dag al snel de dubbelde grootte had bereikt! Gelukkig werkt alcohol tegen veel dingen, dus ook tegen mijn knie wond, die al snel weer kleiner werd. We zagen een haai, twee roggen, koraal en vissen in allemaal prachtige kleuren en formaten. Soms zwommen we net iets boven een hele school vissen, wat best wel indruk op me maakten. Wat prachtig is de onderwaterwereld, die wij eigenlijk helemaal niet kennen!
Nieuwjaar brachten we door in een strandbar, de enige die op dit tijdstip nog open was. Met alle toeristen van het eiland, wat wel erg leuk was. We dansten de hele avond en namen daarna vast een nieuwjaarsduik, die dit keer niet zo voor bikkels was!
De terugweg mochten wij als groep in het kleinste vliegtuigje terugvliegen, een vliegtuigje voor max 12 personen. Echt heel gaaf! We vlogen wat langzamer dan het grote vliegtuig, maar vlogen erg laag, waardoor we veel konden zien. Het was wel grappig primitief in dit vliegtuigje. De zonnebeschermers werden bedekt door enveloppen, zodat de zon niet in de ogen van de piloten scheen, wat ik wel een erg slimme oplossing vond! Ik vraag me alleen af of dit vliegtuig ook in de EU had mogen vliegen..
Nadat we geland waren in Managua reisden Ronja en ik door naar Léon om een vulkaansurf tour te doen. Die vrijdag keken we eerst wat rond in de stad, Léon is een van de oudste steden van Nicaragua en echt prachtig! En rond een uurtje of 1 begon onze tour! We bikkelde ons eerst de vulkaan op (ong 1,5 uur) met een vulkaansurfboard en een oranje pak en kregen wat uitleg over de vulkaan en de mogelijkheid tot het maken van wat foto’s. Het uitzicht was prachtig, we konden zo 4 andere vulkanen zien, die op dezelfde hoogte liggen als de vulkaan die wij beklommen, ‘Cerro Negro’. Eindelijk was dan de tijd gekomen om naar beneden te glijden, waar ik toen toch wel een beetje bang voor werd. De steentjes vlogen in de lucht en het gillen werd al snel afgestraft toen ik alle steentjes in mijn mond kreeg! Ik ging meet dan 85 km/uur! Eenmaal beneden stond ik nog een beetje na te shaken van de adrenaline, maar het was zeker de moeite waard!
Liefs,
Evelien
-
07 Januari 2013 - 21:09
Gerrie En Ferdinand:
Hoi Evelien,
Leuk verslag weer, mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt. Wat lijkt me dat gaaf te surfen op een vulkaan!! We hopen dat je knie helemaal hersteld is. De foto's van het eiland laat wel zien dat het er prachtig is.
Nog veel mooie momenten en we kijken weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes van Ferdiand en Gerrie -
07 Januari 2013 - 21:23
Anjella:
CHRIST EVELIEN!!! Jij durft!!!!
Dit verslag heeft ook wel iets weg van een soort 'try before you die' Niet te geloven gaaf hoor. Tof!
Prachtige foto's ook weer. Ik moest meteen ook weer denken aan de reis met je moeder naar Java en Bali. (Alweer een jaar geleden; waar blijft de tijd.......)
Maar, blij dat je weer terug bent in Esteli! (Nog blijer als je weer terug bent in Nootdorp.......) Geniet nog even van alles daar!!!
Veel liefs en een dikke zoen!!!!
Tot gauw, Anjella
-
07 Januari 2013 - 23:29
Vincent:
Nou lieve schat,mooie fotoos geweldig wat je schrijft en formuleert in die dingen die die je doet
leuk om te lezen jou ervaringen en plezier wat je er aan hebt,ik ben deze week ook lekker vrij,morgen dinsdag ga ik naar arnhem sigaren jacht op de terugweg zutphen ff aan doen en het zelfde en beetje rondkijken en vrijdag naar je ouders,delft denhaag tot zondag,dus adt wordt ook wel weer gezellig,
lieve evelien een paar weken nog vertrek weer naar Nootdorp of ik je nog spreek via Fb of zo wens ik je
een goede terug vlucht naar huis en misschien kun je door jou ervaringen,jonge mensen stimuleren
om dit zeker te doen,liefs vincent -
25 Januari 2013 - 20:20
Annemiek:
Hoi, ben blij dat je weer beneden bent van die vulkaan. 85 km per uur. Hoe sta of zit je dan op zo' n surfbord? Klinkt wel erg avontuurlijk.
Hier zitten we te koukleumen . Twee weken met veel sneeuw, krijg ik echt zin in een winterslaap.
Leuk om te lezen dat je je met zoveel energie in al die avonturen stort.
Groetjes, annemiek -
26 Januari 2013 - 20:13
Marise:
Hoi Evelien!
Wat een mooi eiland lijkt mij dat, ik heb de foto's gezien! Het was weer hartstikke leuk om je verslag te lezen.
Wat een vakantie! Ik wil er ook wel zo een. =P Mijn kerstvakantie was ook leuk hoor, waarschijnlijk wel een stuk kouder. Er ligt hier al een hele tijd veel sneeuw, vanaf morgen gaat het pas weer dooien.
In ieder geval klinken jouw verslagen lekker warm. ;) :P
Ik vroeg mij af wanneer je ook alweer precies terug kwam in Nederland, het zit er alweer bijna op he? Dan spreken we weer een keertje af. ;)
Groetjes Marise! -
02 Februari 2013 - 08:25
Marien:
Hoi lieve schat,
Wat een mooi verhaal zet je weer neer. Alsof ik er vlak naast zit en alles meebeleef.
Wel fijn dat je dit (als vader) achteraf pas hoort. Mijn hart was natuurlijk alle kanten opgebonst, als ik vooraf was bevraagd over zulke reisjes. Troost je. Ook in de EU kan je met zulke spannende vliegtuigjes vliegen. Ik kan nog heel wat reismomentjes met je delen. Maar wel apart, anders mag ik nooit meer weg voor het werk. De laatste loodjes komen er nu aan. Geniet van alles wat je doet en neem veel moois (en vooral jezelf) mee naar huis over twee weken. Kusjes Marien -
18 Juli 2013 - 17:06
Debby:
Hoi! Ik kwam via google op je blog terecht. Zou je mij kunnen mailen? Ik ben van plan ook naar Nicaragua te gaan en zou je graag wat dingen vragen :-) -
19 Juli 2013 - 08:41
Evelien:
Beste Debby,
Wat is je mail adres, dan kan ik je een mailtje sturen met de mijne!
Groetjes, Evelien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
